12.11.17

Το αλφάβητο...της Μαρίνας!

Τη σκυτάλη παίρνω από το Μαρινάκι εδώ για να πω όχι για το πώς πέρασα την εβδομάδα που μας πέρασε, αλλά για το πώς τελειώνει και αρχίζει μια νέα!

Αμάν!
Βαρέθηκα πιά...
Για ακόμη μια φορά αύριο είναι...
Δευτέρα!
Ε, όχι δεν τη θέλω.
Ζήλεψέ τη εσύ αν θες.
Ήμαρτον!
Θα μου πεις ξέρω, πως σηματοδοτεί την αρχή της εβδομάδας.
Ίσως, ναι.
Κάνε μου όμως τη χάρη να διαφωνώ.
Λοιπόν, εγώ θα περιμένω το επόμενο Σαββατοκύριακο.
Μόνο αυτό, ναι!
Να πάμε καμιά βολτούλα.
Ξεσκάμε συνήθως τις Κυριακές.
Όμορφες που είναι!
Πάντως και το Σάββατο καλό είναι.
Ρούχα μένουν πάντα για σίδερο τη μέρα αυτή.
Συνήθεια είναι.
Τουλάχιστον περνάμε καλά.
Υστερόγραφο δεν έχει.
Φεύγω τώρα.
Χωρίς πολλά πολλά.
Ψήνω το αυριανό φαγητό γι'αυτό βιάζομαι!
Ωραία μέρα να έχουμε!

6.10.17

Το Ταξίδι...
























Ήταν Φθινόπωρο...

Οι δυο τους είχαν οργανώσει ένα σύντομο ταξιδάκι στο χωριό. Δεν πήραν πολλά ρούχα, θα πήγαιναν μόνο 4 μέρες. Είχαν αποφασίσει να ταξιδέψουν με το τρένο. Ήθελαν να ζήσουν νέες εμπειρίες και το τόλμησαν.
Λίγο ο καιρός - μουντός χωρίς να βρέχει, λίγο η κούραση - πρώτη φορά με τρένο, τους έκανε να αποκοιμηθούν γέρνοντας η μία πάνω στην άλλη.
Στην πρώτη στάση, τους ξύπνησε ο ελεγκτής, ζητώντας τα εισιτήρια...

- Παρακαλώ πολύ, τα εισιτήριά σας.
- Ορίστε κύριε, απάντησαν και οι δυο με χαμόγελο παρά τη νύστα τους, δείχνοντας τα αποκόμματα.
- Φοιτήτριες;
- Μάλιστα! αποκρίθηκε η μια.
- Μη μου πείτε πως και μένα με περάσατε για φοιτήτρια; απάντησε η δεύτερη.
- Μα φαίνεστε τόσο μικρή...
- Είμαι συγγραφέας κύριε και ετοιμάζω τη νέα μου ποιητική συλλογή.
- Οι άνθρωποι των τεχνών έχουν μια άλλη αύρα.. ζουν στο χθες, στο σήμερα και στο αύριο ταυτόχρονα. Δε συμφωνείτε;
- Και επαυξάνω!
- Σας αφήνω να απολαύσετε το ταξίδι σας, καλή συνέχεια!
- Κρίμα που δε μπορείτε να μας κάνετε παρέα, δείχνετε ενδιαφέρων άνθρωπος. Καλή συνέχεια και σε σας!

Ο ελεγκτής έφυγε και κείνες συνέχισαν τον ύπνο τους.
Όσο περνούσε η ώρα, ο καιρός άρχισε να δείχνει τα δόντια του. Και να ο αέρας, να οι αστραπές, ξεκίνησε και η μπόρα.
Ξύπνησαν από τη δυνατή βροχή και κοιτάχτηκαν στα μάτια γεμάτες έκπληξη και φοβία. Δε μίλησαν. Πιάστηκαν χέρι με χέρι, σφίγγοντάς τα δυνατά, η μία της άλλης. Το τρένο, συνέχιζε την πορεία του και κείνες δεν έπαψαν στιγμή να κοιτάζονται.

- Να δεις που κάτι θα συμβεί, να λέει η μία.
- Είναι που μπήκαμε πρώτη φορά σε τρένο, μην το γρουσουζεύεις, να λέει η άλλη.
- Δεν ξέρω, θα δείξει.
- Μην κάνεις αρνητικές σκέψεις! Πάρε να διαβάσεις το ποίημα στη σελίδα 7.

Σελίδα 7.
Το Ταξίδι...

Ένας δρόμος, ένας χάρτης και μια επιστροφή.
Χωρίς πυξίδα και κανόνες.
Γυρίσανε κι ας ήταν Κυριακή, αυτή η επιστροφή δεν ήταν σαν τις άλλες.
Γεμάτη μπόρες και βροχή, χαμένες μες στα όνειρά τους.
Μια εμπειρία η ζωή, που αν δεν τη ζήσεις, θα τη χάσεις.
Πάντα μπροστά σου να κοιτάς και να ΄χεις όνειρα και ελπίδες.
Αν δεν βρεθείς με τη φωτιά, οι λέξεις τότε θα 'ναι κρίμα.
Μη στέκεσαι μες στα πολλά, τα λίγα είναι με αξία.
Θυμήσου πως ο άνθρωπος θα ζει με νοσταλγία.




24.9.17

Σχεδόν μισός χρόνος...
























Όταν απουσιάζεις σχεδόν μισό χρόνο από τη μπλογκόσφαιρα, μια είναι η σκέψη που περνάει πρώτη από το μυαλό σου...

Άραγε θα με θυμούνται ακόμα; 

Και εντελώς συνειρμικά, πάω σε αυτό το τραγούδι του αγαπημένου Μπάμπη Στόκα "άραγε εσύ, θα μ'αγαπάς ακόμα;"



Αφιερωμένο λοιπόν!

8.4.17

Αλάτι, ζάχαρη κι αλληλεγγύη | το e-book

Δεκαοχτώ bloggers γράψαμε 24 ιστορίες για την αλληλεγγύη και σας καλούμε να μας διαβάσετε για να την κάνουμε πράξη όλοι μαζί.

Το e-book μας διατίθεται για την ενίσχυση της Κοινωνικής κουζίνας "Ο Άλλος Άνθρωπος" και του μη κερδοσκοπικού σωματείου Κοινωνία αγάπης και προσφοράς  "Γέροντας Παΐσιος". 

Στο e-book θα διαβάσετε ιστορίες, πραγματικές και φανταστικές, ποιήματα, με πρωταγωνίστρια την αλληλεγγύη και συμπρωταγωνιστή το φαγητό, γι' αυτό και στο τέλος θα βρείτε τις αλμυρές και γλυκές συνταγές κάθε ιστορίας.

Για να αποκτήσετε το e-book, αρκεί να στείλετε, όπου εσείς επιλέξετε, ένα δέμα με ό,τι μπορείτε από όσα θα βρείτε στη λίστα με τις πάγιες ανάγκες της Κοινωνικής κουζίνας και του σωματείου "Γέροντας Παΐσιος".
Το αποδεικτικό της αποστολής είναι και η τιμή για το e-book! 
Στο womaninblog@gmail.com (με τίτλο e-book) στέλνετε μία φωτογραφία του δέματος (*γράψτε στο δέμα blogaki*) και του αποδεικτικού και θα λάβετε αμέσως τις ιστορίες μας.

Μπορείτε να διαβάσετε το e-book στον υπολογιστή, στο κινητό, στο tablet.


την πολύ όμορφη εικόνα του εξωφύλλου έφτιαξε η Χριστίνα - Ανδρομέδα

Δείτε αναλυτικά τις δράσεις, τις εκδηλώσεις και τις έκτακτες ανάγκες της Κοινωνικής κουζίνας εδώ και του σωματείου "Γέροντας Παΐσιος" εδώ.

Πάγιες ανάγκες Κοινωνικής κουζίνας "Ο Άλλος Άνθρωπος"
σχολικά βοηθήματα
παιχνίδια,
παιδικές τροφές
παιδικά ρούχα
πάνες
τρόφιμα
μπαχαρικά
μέλι
καφέδες (ελληνικός, φραπέ, γαλλικός)
γάλα εβαπορέ
χαρτί κουζίνας
χαρτοπετσέτες
πλαστικά πιρούνια και κουτάλια
μπολ μιας χρήσης για τη συσκευασία φαγητού
γάντια μιας χρήσης
αλουμινόχαρτο
απορρυπαντικά
σφουγγαράκια
γκάζι και γκαζιέρα
μαρμίτα 150 λίτρων

Κοινωνική κουζίνα "Ο Άλλος Άνθρωπος"
(δωρεάν αποστολή με τη Γενική ταχυδρομική)
Πλαταιών 55 και Παραμυθιάς, Μεταξουργείο
104 35 Αθήνα

----------------------------------------------------------------------------------------------

Πάγιες ανάγκες Κοινωνίας αγάπης και προσφοράς "Γέροντας Παΐσιος"
Τρόφιμα
Είδη μπακαλικής
Είδη υγιεινής
Ρουχαλάκια
Παιχνιδάκια
Σχολικά είδη
Χαρτικά
Βιβλία αναγνωστικά
Φάρμακα
Ό,τι διαθέτει ο καθένας

Κοινωνία Αγάπης και Προσφοράς Γέροντας Παΐσιος
Κεντρικό κοινωνικό κατάστημα
Μεγ. Αλεξάνδρου 99
Τ.Θ. 305
Τ.Κ. 57500
Τρίλοφος Θεσσαλονίκη

*Στο facebook του blogaki μπορείτε να ενημερώνεστε  για ό,τι νεότερο.*

Τα παραπάνω είναι αναδημοσίευση από το blog της Αλεξάνδρας abuttononthemoon.



5.3.17

φωτογραφίες... χωρίς λόγια

Αυτή τη φορά δε θα γράψω... θα σας δείξω μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξα το 3ήμερο που μας πέρασε... έτσι για αλλαγή και για καλό μήνα!!!

Πήλιο-Βόλος-Άγιος Γεώργιος...










20.2.17

ο χορός των "φλαμίνγκο"...
























*
΄Ενας συννεφιασμένος ουρανός σε αποχρώσεις του ροζ... και σύννεφα να χορεύουν... ένα τραγούδι να συντροφεύει το ημίγλυκο κρασί που μόλις βάλανε στα ποτήρια τους... 

Η γνωριμία τους τυχαία σε ένα ballroom... εκείνη δασκάλα χορού κι εκείνος επίσης... τα βλέμματά τους συναντήθηκαν στο χορό του φλαμένκο που εκείνη χόρευε με πάθος... κάθε φορά έδινε όλο της το είναι... και κείνος τόσο μαγεμένος... την κοιτούσε με θαυμασμό και δεν παρέκλινε στιγμή από το να την κοιτάει... δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της... σε μια στροφή, εκείνη παραπάτησε και έπεσε πάνω του... και τότε ξεκίνησαν όλα...

- Είσαι πολύ ευγενικός.
- Και συ τόσο όμορφη! 
- Σου χρωστάω.
- Αύριο λοιπόν... θα σε περιμένω στο γυάλινο κτίριο στις 9:30...
- Θα έρθω.

Το γυάλινο κτίριο βρισκόταν στην άκρη της πόλης δίπλα στη θάλασσα... ένας χώρος με πολλές αίθουσες που οποιοσδήποτε μπορούσε να κάει κράτηση και να τον διαμορφώσει όπως τον επιθυμεί.

Η ώρα περνούσε... εκείνος μόνος στο γυάλινο κτίριο να αγναντεύει το πέλαγος... είχε διαλέξει την αίθουσα στο ρετιρέ... πάτωμα παρκέ σε σκούρο καφέ ξύλο και λευκό χρώμα στους τοίχους... ένα τραπέζι και δυο καρέκλες στο χώρο ήταν αρκετά... 
Το ρολόι έδειχνε 9:45 και εκείνος είχε αρχίσει να ανησυχεί...
Δεν άργησε να φανεί... η καρδιά της χτυπούσε δυνατά... δεν ήξερε τι να περιμένει... την κοίταξε στα μάτια και την προσκάλεσε για χορό... 

- Δέξου αυτό το δώρο από μένα.
- Με βρίσκεις απροετοίμαστη, ευχαριστώ πολύ!

Ένα ζευγάρι παπούτσια χορού και μια κόκκινη κορδέλα... εκείνος άρπαξε την κορδέλα και της έκλεισε τα μάτια... 

- Ήρθε η ώρα να χορέψουμε... 
- Ας χορέψουμε λοιπόν...

Ένας χορός συγκλονιστικός, γεμάτος ένταση και πάθος... τόσο πάθος που στο τέλος του χορού, τα χείλη της βρέθηκαν να ακουμπάνε τα δικά του...
Και τότε όλα άλλαξαν και για τους δυο... μια ζωή γεμάτη μυστήριο και ίντριγκες...

   



* δυο πράγματα εντυπωσιακά που αφορούν στα φλαμίνγκο: 
α) στέκονται στο ένα πόδι για να διατηρήσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους και 
β) παράγουν κόκκινο γάλα!


12.2.17

Η κοιλάδα με τις παπαρούνες...

Αυτές οι μέρες που δεν έζησες ήταν μέρες γεμάτες πίκρα... και να σου πω την αλήθεια, καλύτερα που δεν ήσουν εδώ... γιατί τόση μιζέρια θα σου έπεφτε πολύ βαριά... γιατί αν έβλεπες με τα μάτια σου τα όσα δάκρυα έπεσαν στο πάτωμα, δεν θα το άντεχες... και είμαι σίγουρη γι'αυτό... 
























Αυτή η κοιλάδα με τις κατακόκκινες παπαρούνες θα τη βλέπω για πάντα στον ύπνο μου... ένα όνειρο που μας ενώνει και θα μας ενώνει για πάντα... και όσα χρόνια και να περάσουν θα θυμάμαι τα πάντα... γιατί ήθελα να αργήσεις κι άλλο... πόσο μισώ να με στήνουν... πόσο ανάγκη σε είχα σε πολλές μου στιγμές και συ ήσουν άφαντη... δεν ήσουν εκεί... κι ας ένιωθα την αύρα σου τριγύρω...

Όχι, φυσικά και δε σε μισώ... ίσα ίσα που σε αγαπώ κάθε μέρα και πιο πολύ... μα αφού το ξέρεις, πώς να κρυφτώ από σένα... όλα τα νιώθεις, όλα τα βλέπεις... ακόμα και όταν μια θάλασσα μας χώριζε, εσύ πάλι ήξερες... πριν από μένα...

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ... όλοι θα παραμένουν ίδιοι... άλλοι με την καλοσύνη τους και την ανθρωπιά τους και άλλοι με το μίσος και την κακία τους... γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν με τον καιρό... αντί να καλυτερεύουν, χειροτερεύουν... όπως και οι εποχές... διανύουμε τη χειρότερη όλων... για πόσο ακόμα θα κάνουμε υπομονή... όχι, δεν θα γίνω όμοιά τους... δεν το θέλω, δεν το έμαθα... και αν με ρώταγαν αν θα άλλαζα, όχι θα απαντούσα...

Είμαι αυτή που ήξερες ή δεν ήξερες... ακόμα θα τρέχω στα λιβάδια και θα μαζεύω λουλούδια... μακρυά από όλους κι από όλα... εγώ και η φύση... εγώ και τα λουλούδια μου... εγώ και ο εαυτός μου... 

Αυτή η κοιλάδα με τις παπαρούνες, θα με συντροφεύει για μια ζωή!


5.2.17

Τα φασολάκια...
























Κάποτε τα φασολάκια για μένα ήταν ένα φαγητό απλησίαστο. Μη με ρωτήσετε γιατί, ειλικρινά δεν ξέρω να σας απαντήσω. Είχα απλά "σκαλώσει", όπως και με τα γεμιστά π.χ.
Πλέον αποτελεί για εμένα ένα δροσερό φαγητό που είναι θρεπτικό και μια εναλλακτική του να φας κάποιο όσπριο.
Παρακάτω σας δίνω τη δική μου συνταγή και ελπίζω να σας αρέσει.

Συνταγή

  • Αρχικά καθαρίζουμε τα φασολάκια και τα ξεπλένουμε καλά με νερό.
  • Καθαρίζουμε ένα καρότο και το κόβουμε κομματάκια.
  • Στο μπλέντερ χτυπάμε δυο καθαρισμένες ντομάτες και ένα κρεμμύδι.
  • Πλένουμε και τεμαχίζουμε μια κόκκινη πιπεριά.
  • Καθαρίζουμε 4-5 μικρές πατάτες και τις κόβουμε στη μέση.
  • Μπορούμε να προσθέσουμε δυο κολοκυθάκια και μια μελιτζάνα - κομμένα σε κομμάτια.

Σε μια κατσαρόλα, ρίχνουμε λίγο λάδι (ίσα να κρυφτεί ο πάτος) και ανάβουμε το μάτι σε δυνατή φωτιά.
Μόλις ζεσταθεί, ρίχνουμε μέσα αρχικά τα φασολάκια να τσιγαριστούν λίγο και στη συνέχεια τα υπόλοιπα υλικά μας. 
Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε λίγο ρίγανη και μαϊντανό.
Ανακατεύουμε συχνά για να μην αρπάξουν και προσθέτουμε ένα ποτήρι νερό. 
Θέλουμε τα υγρά να έχουν σχεδόν σκεπάσει την ποσότητα του φαγητού. 
Ρίχνουμε ακόμη λίγο λαδάκι.

tip: για έξτρα νοστιμιά, προσθέτουμε έναν κύβο λαχανικών

Αν χρησιμοποιούμε χύτρα, ο χρόνος μαγειρέματος είναι 20 λεπτά.

28.1.17

"Ψαγμένα" αντικείμενα...

Αρκετοί από εσάς (κυρίως όσοι με ακολουθείτε στο pinterest) γνωρίζετε τη μεγάλη μου αγάπη για τη διακόσμηση και τα "ψαγμένα" αντικείμενα που κατά καιρούς αναζητώ στο ίντερνετ.
Θα έλεγα πως η ενασχόλησή μου αυτή, είναι σε καθημερινή βάση!
Μην ξεχνάτε όσα έχω φτιάξει μόνη μου άλλωστε, όπως το χέρι και το βοτσαλομπολάκι! Και πόσα ακόμη που δεν έχω αναρτήσει.
Ιδέες αναζητώ τόσο σε ξένα όσο και σε ελληνικά sites με προϊόντα design-άτα, μοναδικά, αποκλειστικής διάθεσης, μινιμαλιστικά (κυρίως), φτιαγμένα από φυσικά υλικά, κλπ.

Ένα από τα site αυτά (και μάλιστα ελληνικό) είναι το www.designisthis.com. Δεν ξέρω αν ήδη το γνωρίζετε, πάντως εγώ το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, κάτι σαν "love at first sight".
Αααα, ξέχασα να σας πω επίσης πως διατηρεί και φυσικό κατάστημα στην όμορφη Θεσσαλονίκη!
Φίλοι Θεσσαλονικείς σπεύσατε!! :)

Για τους συλλέκτες μοναδικών κομματιών και όσων έχουν το μικρόβιο του να αγοράζουν προϊόντα που δεν είναι πολυκυκλοφορεμένα για τη διακόσμηση του σπιτιού τους, αποτελεί την καλύτερη πρόταση, όπως πολύ καλή πρόταση επίσης αποτελεί, και για την αγορά ενός ιδιαίτερου δώρου σε κάποιον φίλο, συγγενή, γνωστό, για κάποια κοινωνική υποχρέωση (π.χ. γιορτή, γενέθλια, γάμο, εγκαίνια...) κλπ.
Δείτε π.χ. αυτά εδώ τα ρολόγια τοίχου, αυτό το σετ ποτηριών, αυτό το gadget για την κουζίνα.
Σούπερ δεν είναι;;;

Ας αφήσω στην άκρη λίγο τον ενθουσιασμό μου τώρα και να σας πω γιατί αναφέρθηκα στο Design Is This!
Ο λόγος δεν είναι άλλος από αυτό εδώ το προϊόν...


Και για να μη σας κρατάω άλλο σε αγωνία, το αντικείμενο αυτό.... είναι....


























Το χάλκινο κηροπήγιο της Hübsch!!!

Μα δεν είναι κομψοτέχνημα;
Θες το ροζ-χρυσό (χάλκινο) χρώμα του, το γεωμετρικά δοσμένο σχήμα του, τις μίνιμαλ γραμμές του;
Ταιριάζει θεωρώ (εκτός από τον δικό μου) σε όλους τους χώρους, μοντέρους αλλά και πιο κλασσικούς αλλά και με πολλά χρώματα, όπως λευκό, γκρι, καφέ, μαύρο, ροζ, κ.ά.
Δε σημαίνει βέβαια, πως επειδή το συγκεκριμένο αντικείμενο είναι του γούστου μου, θα αρέσει και σε σας, αλλά πιστεύω πως μια και μόνο επίσκεψη στο site θα σας δικαιώσει! Ήδη πιο πάνω σας έδωσα μερικές ιδέες!!


































Αυτό που ακόμα μένει είναι να ανάψω τα κεράκια και να οργανώσω βραδιά ατμόσφαιρας! χεχεχε!


Καλό Σαββατοκύριακο!!!


19.1.17

Αγάπη...τι δύσκολο πράγμα!

Σε κάποιους ο τίτλος ίσως να θύμισε το γνωστό άσμα, σε κάποιους άλλους πάλι όχι.
Το μόνο σίγουρο είναι πως όντως η αγάπη είναι κάτι δύσκολο (;)

Η αγάπη δεν ειναι μόνο δύσκολη στο να τη μετουσιώσεις σε πράξη, αλλά ακόμα και στο να την προφέρεις ως λέξη!
Κάπως έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το παρακάτω...
























Ήταν μόνο 18 ετών... Δεν είχε πολλά βιώματα στη ζωή. Ήξερε μόνο πως μέσα της είχε πολύ αγάπη να δώσει. Δεν ήξερε όμως το πως. Προσπαθούσε μέσα από τις παρέες της να αναπτύξει το φυσικό χάρισμα που τη διέκρινε, το να γίνεται αμέσως συμπαθής από την πρώτη γνωριμία. Ένα και μόνο βλέμμα της, ήταν αρκετό για να σε μαγνητίσει. Κέρδιζε πάντα τις εντυπώσεις το λαμπερό της χαμόγελο, η σεμνότητά της, η καλή της διάθεση, η θετική της αύρα.

Πολλοί είχαν αναρωτηθεί αν αυτό το αγγελικό πρόσωπο ήταν αληθινό ή ψεύτικο. Κανείς δε μπορούσε να την ψυχολογήσει, γιατί κανείς δεν είχε καταφέρει να διαβάσει την ψυχή της. Ήθελε να την αγαπούν και να τη θαυμάζουν, όχι για όσα είχε καταφέρει, αλλά για το ήθος και την αξιοπρέπειά της.

Μεγαλώνοντας κατάλαβε πως η ζωή κρύβει κινδύνους και σκοτεινά μονοπάτια, κρύβει πονηριά και κακεντρέχια, κρύβει μίσος και ζήλια, κρύβει πρόσωπα πίσω από πολυποίκιλες μάσκες. Εκείνη όμως συνέχιζε να αγαπά. Χωρίς σκοπό, χωρίς όφελος...

Μέχρι που γνώρισε εκτός από την αγάπη, τον έρωτα. Και τότε κατάλαβε πως, ο έρωτας μπορεί να ξεθωριάσει, αλλά η αγάπη ποτέ! Όταν η αγάπη τρέφεται από αγάπη, δεν παύει να υφίσταται, ίσα ίσα που θεριεύει ακόμη περισσότερο. Και έτσι πορεύτηκε στη ζωή..με αγάπη..να δίνει και να παίρνει!
Της ήταν τόσο δύσκολο να την εκφράσει με λόγια, έτσι δεν την έλεγε ποτέ. Όσο και να το προσπάθησε, ποτέ δεν τα κατάφερε.

Ώσπου έφτασε στα βαθιά γεράματα και πολλοί άνθρωποι "έφυγαν" από δίπλα της για να βρουν τη γαλήνη στα χέρια του Θεού, παρέα με τους αγγέλους. Τότε, μόνη πια, έτοιμη να κάνει την αυτοκριτική της όπως συνήθιζε πάντα άλλωστε, διαπίστωσε πως όση αγάπη και να είχε προσφέρει στους γύρω της, ποτέ δεν ξεστόμισε τη λέξη "σ' αγαπώ".
Το μετάνιωσε. Γιατί ίσως ήταν η μόνη που θα μπορούσε να την πει και να την πιστέψουν, να τη νιώσουν. Γιατί κάθε λέξη και ευχή της, όποτε την εξέφραζε, έβγαινε μέσα από την καρδιά της.
Πάντα μέσα από την καρδιά της.

Ήταν το μεγάλο λάθος της ζωής της, το μόνο πράγμα που μετάνιωσε ποτέ. Και ναι, θα πέθαινε κάποια στιγμή με αυτό το κρίμα...
Διηγώντας την ιστορία της, ήθελε να περάσει ένα μήνυμα:

"Όταν αγαπάς και το νιώθεις, να το λες! Μην το κρατάς μέσα σου, γιατί μπορεί να έρθει κάποια μέρα που θα μετανιώσεις"...


 

14.1.17

Παρασκευή και 13...
























*
Κάπως έτσι θα ξεκινήσω την πρώτη μου ανάρτηση για το 2017.

Τι και αν είναι Παρασκευή και 13!
Εγώ δεν τα κοιτάω αυτά...δεν πιστεύω στις μαύρες γάτες, τις ανοιχτές ομπρέλες μες στο σπίτι, κλπ.

Ασπάζομαι μόνο τα: "ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει", "όλα γίνονται για κάποιο λόγο", "τίποτα δεν είναι τυχαίο".

Να ευχηθώ να έχουμε μια λαμπερή χρονιά με... υγεία και τύχη και αγάπη και ευτυχία και χαρά και αφθονία και ταξίδια και έρωτες και χρήματα και... όσα ακόμη επιθυμεί καθένας από σας!

Απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς δε μπορώ να πω πως έχω κάνει, σημασία για μένα έχει το ότι είμαι καλά. Αυτό που επιζητώ από τη νέα χρονιά είναι να είμαι ακόμα καλύτερα από την προηγούμενη.
Ολιγαρκής άνθρωπος! Τι να λέμε! :)

Τελικά η ανάρτηση κατέληξε να αναρτηθεί 14 και Σάββατο, αλλά who cares!



*Η ζωή είναι ένα ταξίδι



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...